Με συντριβή και βαθιά θλίψη αποχαιρέτησα σήμερα έναν καλό μου φίλο και συνάδελφο…
Τον Απόστολο Βεσυρόπουλο!
Τον δικό μας Απόστολο!
Έναν Άνθρωπο που η προσφορά του ήταν πάντοτε ειλικρινής, γεμάτη αγάπη και πάθος, μακριά από κάθε είδους «δήθεν» τα οποία τόσο συχνά κυριαρχούν στην εποχή μας…
Με το ευγενικό και αληθινό προφίλ του, με τον δικό του αυθεντικό τρόπο, στεκόταν πάντα δίπλα μας.
Πάντα καλοπροαίρετος και χαμογελαστός!
Ποτέ δεν αρνήθηκε να ακούσει, να στηρίξει και να υπερασπιστεί κάθε δίκαιο αίτημα.
Δεν συμβιβάστηκε με τα «φίλτρα» και τις σκοπιμότητες, που πολλοί θα του έλεγαν ότι «έπρεπε» να βάλει λόγω της θέσης του.
Αποστόλη, εύχομαι ο Παντοδύναμος Θεός να σε κατατάξει μεταξύ των Δικαίων.
Η απουσία σου αφήνει ένα μεγάλο κενό, αλλά το παράδειγμα σου θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη και στις καρδιές μας.
Πρωτίστως στην Καίτη, το στήριγμα σου και τα αγαπημένα παιδιά σου!
Καλό ταξίδι στον Παράδεισο φίλε και αδελφέ μου…