Όλες αυτές τις μέρες είμαι εξαιρετικά προβληματισμένος, όπως όλοι οι Έλληνες.Την ίδια στιγμή αναρωτιόμουν για ποιο λόγο θυσιάστηκαν τελικά αυτοί οι άνθρωποι;
Όλες αυτές τις μέρες είμαι εξαιρετικά προβληματισμένος, όπως όλοι οι Έλληνες.Εκπροσώπησα την Περιφέρεια στις εκδηλώσεις μνήμης για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, στη μάχη του Λαχανά,.., το Μελισσοχώρι, το Βερτίσκο και ένοιωσα υπερηφάνεια. Την ώρα που κατέθετα στεφάνι, σκεφτόμουν όλους τους Μακεδόνες αγωνιστές. Κυρίως αυτούς που ανέβηκαν από την Πελοπόννησο, την Κρήτη ή την Κύπρο και έχασαν τη ζωή τους σε τούτα εδώ τα χώματα.
Την ίδια στιγμή αναρωτιόμουν για ποιο λόγο θυσιάστηκαν τελικά αυτοί οι άνθρωποι; Άραγε θα κρατούσαν με το ίδιο σθένος το όπλο τους, αν κάποιος τους έλεγε ότι θα έρθουν μετά από χρόνια κάτι περίεργοι κυβερνήτες, οι οποίοι απλά με ένα στυλό θα διαγράψουν τις θυσίες τους και θα ξαναγράψουν την ιστορία, για να εξυπηρετήσουν δικές τους ιδεοληψίες ή πιθανόν και συμφέροντα;
Πώς τιμούμε τελικά τη θυσία και τη μνήμη των νεκρών μας; Αναγνωρίζοντας «μακεδονική» ιθαγένεια, ταυτότητα και γλώσσα; Τελικά γιατί έδωσαν τη ζωή τους όλοι αυτοί που τιμά και επισήμως το ελληνικό κράτος; Δεν είναι οξύμωρο, δεν είναι εθνικά υποκριτικό; Μήπως η ανέξοδη και ανώδυνη κατάθεση στεφάνων είναι για κάποιους μια αναγκαία γραφικότητα;
Ε, λοιπόν εγώ ούτε γραφικότητα το θεωρώ, ούτε ξεπερασμένο… έθιμο, αλλά εθνική υποχρέωση απέναντι στη θυσία όλων αυτών των νεκρών. Και θεωρώ ηθική υποχρέωση κάθε Έλληνα να μεταβιβάσει με ευλάβεια την Ιστορία του Έθνους μας στα παιδιά του, για να αισθάνονται κι αυτά το ίδιο υπερήφανα, όπως κι εμείς, για τους αγώνες που δόθηκαν τότε.
Νοιώθουμε περήφανοι για τους προγόνους μας.
Νοιώθουμε ντροπή, για εκείνους που θέλουν να διχάσουν τον ελληνικό λαό.
Συγχαίρω τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, για την πρωτοβουλία του να ενώσει την Αυτοδιοίκηση, η οποία σήμερα καλείται να πάρει θέση σε ένα πολύ σημαντικό εθνικό ζήτημα.