Άκουγα σαν παραμύθι ως παιδί από τη μητέρα μου, την εξιστόρηση της δολοφονίας του πατέρα της από τους Βουλγάρους.Μεγαλώνοντας, άρχισα να συνειδητοποιώ γιατί όταν μου μιλούσε για αυτό το γεγονός το βλέμμα της ήταν πονεμένο, θλιμμένο και συνάμα θυμωμένο.
Έμεινε ορφανή στον πρώτο χρόνο της ζωής της.
Στις 24 Αυγούστου 1944, στα ορεινά της Βόλβης, μετά τη συνθηκολόγηση, οι αποχωρήσαντες Βούλγαροι δεν εγκατέλειψαν την ωμότητα τους. Δολοφόνησαν αναίτια στο πέρασμά τους νέους ανθρώπους, μεταξύ των οποίων και τον παππού μου Ιωάννη Καραγώγο, μαζί με τον αδερφό του Κοσμά.
Κάθε χρόνο, σαν σήμερα, ανήμερα της Ἀποτομὴς τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τελούμε μνημόσυνο στο ομώνυμο εκκλησάκι, στο Φιλαδέλφειο, στο σημείο της εκτέλεσής τους.
Για να παραμείνει αιώνια η μνήμη των γνήσιων αυτών Μακεδόνων στις καρδιές μας.

Περισσότερο φωτογραφικό υλικό